Overspoeld worden door allerlei indrukken en prikkels van buitenaf wordt vaak als negatief gezien, maar overspoeld worden door de natuur is één meest fantastische ervaringen die ik ken.
Laatst reed ik door een bosgebied. Het zonlicht werd gefilterd door de bladeren. Er reed niemand voor of achter mij. Op dat moment leek ik de enige op de wereld. Ineens werd ik overweldigd door het gevoel dat de wereld immens is en dat ik daar deel van uit maak. Het was niet te bevatten.
Nu vraag ik me af hoe het kan, dat je dit zo kunt ervaren. Zijn het overprikkelde zenuwen? Of is het gewoon de totale beleving van dat moment? Is het dat je als hooggevoelige sneller geraakt wordt door het besef dat je onderdeel bent van een groter geheel?
Voor mijzelf geldt, dat ik af en toe dat diepgeraakte gevoel krijg als ik ergens helemaal alléén ben in de natuur. De stilte, het ruisen van de wind, het zachte licht door de bomen vormen een combinatie waar ik niet om heen kan. Het omarmt mij en daardoor voel ik me gesteund. Hier klopt het ook dat bij een hooggevoelig persoon alle zintuigen geopend zijn voor alle indrukken. In dit geval is het vooral een positieve fijne overprikkeling als je je één voelt met je omgeving.
Het moment dat ik door het bos reed, deed me terug gaan naar een vakantie in Zuid-Frankrijk. We stonden op een camping vlak langs een meertje aan de voet van bergen. Uitslapen past niet in mijn bioritme, dus rond 7 uur liep ik vaak rustig te wandelen langs het water. Ik weet nog goed dat er op een ochtend een flinterdun laagje damp over het water lag. De zon kwam net boven de bergtop uit. Het meertje begon te schitteren en het leek of er duizenden sterretjes over het wateroppervlak dansten. De vogels floten, de eerste bijen zoemden, futen doken onder en de eerste vissersbootjes dobberden op het meer. Dit beeld kan ik nog zo voor me halen dat het voelt alsof ik weer terug ben naar dat ogenblik. Deze vakantie-ervaring helpt me als ik het heel druk of even een down-moment heb.
Het immense van de wereld ervaren en één zijn met alles is het diepste gevoel in mezelf dat ik ken. Daardoor verdwijnen de beslommeringen en futiliteiten van alle dag op de achtergrond. Door de wereld zo in je op te kunnen nemen en je er mee verbonden te voelen, geeft de beste aarding die er is. Die speciale momenten van verbinding kun je altijd in je gedachten oproepen. Je hersenen “denken” dat het de realiteit is en daardoor kun je je opnieuw opladen, tot rust komen en vol vertrouwen verder gaan.
Wat is jouw meest fantastische ervaring in de natuur?
Geschreven door:
Ellen van den Ende
Lotus: Praktijk voor massagetherapie
