Op de TV kijk ik vaak met verbazing naar sporters, die iedere keer weer een bijzondere prestatie leveren. Denk maar aan Dafne Schippers (atletiek) of Tom Dumoulin (wielrennen) in de afgelopen weken. Ze leggen iedere keer de lat hoger als ze een bepaalde overwinning hebben behaald. Ik zou het niet kunnen wat zij doen.Toch is het aangaan van een uitdaging niet alleen voor sporters, bergbeklimmers en avonturiers. Je kunt ook jezelf iedere dag uitdagen.
Vorige week kreeg ik van een collega een website door met een leuke challenge met als doel om meer naar je intuïtie te luisteren. Voor mij is dat thema niet echt een issue, want in mijn werk draait het daar juist om. Maar om eens te kijken hoe zo’n uitdaging 11 dagen lang zou zijn, ging ik deze challenge aan. De doe-opdracht de eerste dag was leuk om te doen, op de tweede dag werden er al serieuze vragen gesteld en op de derde dag keek ik weer dieper in mijn leven. De impact van één vraag was groter dan ik op het eerste gezicht had verwacht. Ik voelde het samentrekken in mijn buik en intuïtief wist ik gelijk, dat hier nog een oud stukje mocht worden geaccepteerd en geheeld. Het was mijn uitdaging die dag…kijken naar weggestopte emoties en voelen van wat er met me gebeurt als er verdriet naar boven komt.
Tijdens mijn werk hoor ik wel eens: Maar als ik al die emoties over me heen krijg, kan ik het dan nog wel aan? Door de angst voor wat er kan gebeuren, wordt het liefst alles in een diepe put begraven en komt er een dikke deksel op. Iedere keer als er een bepaalde gebeurtenis of trigger is, die verwijst naar de put, ontstaat er verkramping en/of nog meer angst. Hoe vaker op de put wordt gewezen, hoe lastiger het wordt om richting de put te kijken.
Maar is het niet zo, dat jijzelf de baas bent over die put? Je hoeft immers niet gelijk de deksel van de put weg te halen. Een kiertje kan al een opening zijn om de eerste emoties naar boven te halen, er naar te kijken, te voelen, te huilen om wat is gebeurd en te accepteren dat iets is gebeurd. Je hebt altijd de keuze en de kans om die deksel in jouw tempo stukje voor stukje opzij te schuiven.
Die putdeksel duw ik al jaren achter elkaar een stukje verder en als er iets naar boven komt, kan ik met vertrouwen een heftige emotie onder ogen zien. Daarbij help ik mezelf ook met kristallen, een remedie om eventueel weer in balans te komen of vraag ik een collega om ondersteuning. De put is voor mij één grote uitdagingsput. Ik ben blij, dat ik telkens meer licht in die put mag laten schijnen. Op die manier is er geen angst wat het allemaal met me zou kunnen gaan doen en voelen oud verdriet en pijn veel lichter aan.
Dat de challenge mij dit inzicht gaf, vind ik heel bijzonder. Een uitdaging aangaan en iets overwinnen geeft je vaak nieuwe kracht en inzichten. En je hoeft er niet eens hard voor te lopen of te fietsen om je een winnaar te voelen.
Welke uitdagingen heb jij? En wanneer voelde jij je een winnaar?
Foto: Martijn van den Ende
Geschreven door:
Ellen van den Ende
Lotus: Praktijk voor massagetherapie
