Zomeropruiming

Vanmorgen liep ik door de winkelstraat in mijn woonplaats. De ene winkel had nog grotere posters met daarop hun kortingspercentages vermeld op de ramen dan de andere. Binnen hingen de rekken vol afgeprijsde kleding en lagen er op tafels de nodige artikelen, die de winkels niet meer willen overhouden.
Opruiming in winkels vinden we heel normaal, maar van mezelf weet ik dat thuis opruimen heel lastig is. Natuurlijk worden aan het eind van de dag hier allerlei spulletjes weer netjes in de kast of op een stapeltje onder de tafel gelegd. Maar echt opruimen is toch wel iets anders.

Thuis kregen we afgelopen maand een nieuwe vloer en nieuwe meubelen. Dat betekende dat alles uit de woonkamer moest. Daar zat ik dan op een dag tussen de stapels boeken, tijdschriften, oude video’s en stukjes cadeaupapier. Waar laat ik alles, wat wil ik bewaren en wat kan weg? Voordat iets de doos in ging, wilde ik zeker weten of ik het wilde houden.
De stapel “kan weg” werd steeds groter en ik bedacht op een moment, dat we al die jaren alles maar hebben bewaard “voor het geval dat”. Er zijn oude boeken naar een klein tweedehandsboekwinkeltje gegaan, spullen bij de kringloop terecht gekomen en spullen weg gegeven. Uiteindelijk bleven er een paar dozen over met de dingen, die we echt nodig hebben of nog willen bewaren.

Achteraf stelde ik mezelf wel de volgende vragen. Waarom is het toch zo lastig om gelijk dingen weg te doen, die je niet meer nodig hebt? Waarom heb ik kasten vol met frutsels, oude kopjes, video’s en cd-doosjes? Mijn man staat er ook altijd versteld van dat ik bij veel vazen en kandelaars nog weet van wie, wanneer en waarom we ze hebben gekregen.

Het was voor mij een raadsel en had er geen passend antwoord op, totdat ik een stukje over opruimen tegenkwam in een boek over beelddenken*. Veel hooggevoelige mensen denken in beelden en daarbij horen verschillende eigenschappen. Ik zal ze hier verder niet opnoemen, maar één van de eigenschappen is “verzamelen”. Beelddenkers bewaren heel veel spullen, omdat aan heel veel voorwerpen herinneringen zitten. Zodra een voorwerp in hun handen komt, komen als vanzelf de beelden weer naar boven. Daarbij komt ook nog het idee, dat bepaalde dingen ooit nog van pas kunnen komen. Veel spullen zullen daarom dus niet zo snel weggedaan worden, ook al gebruik je ze niet (meer). Nu begrijp ik waarom ik zo moeilijk afstand kan doen van zoveel voorwerpen, ook al heb ik planken vol.

Door de gedwongen opruiming weet ik, dat het mij zelf een opgeruimd gevoel heeft gegeven. Ik kan nu alles veel beter vinden, omdat het nu veel meer geordend is in leuke opbergdozen en –manden. De binnenkant van de kasten bezorgt mij nu een glimlach. Het geeft gewoon rust. Omdat we door de nieuwe meubelen een andere opstelling hebben gekregen, is er meer ruimte ontstaan. Niet alleen in de kamer maar ook in mezelf. Het voelt alsof ik meer en gemakkelijker kan ademen. Dus daarom alleen al is af en toe opruimen en/of veranderen letterlijk een verademing.

Onze zomeropruiming is nog niet voorbij. Mijn man heeft al aangekondigd dat de zolders aan de beurt zijn. In ieder geval kon ik vanmorgen dat leuke shirtje laten hangen, want ook mijn kledingkast is inmiddels toe aan een grondige opruiming. Ik ben benieuwd wie eerder klaar zijn…wij of de winkels?

*“Beelddenken en begripsdenken een wereld van verschil”, Mechel Ensing en Coralien van Hattum

 

Geschreven door:
Ellen van den Ende
Lotus: Praktijk voor massagetherapie

Geïnspireerd? Deel dit artikel met vrienden!
Share on Facebook
Facebook
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Pin on Pinterest
Pinterest
0Email this to someone
email

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en GooglePrivacy PolicyenServicevoorwaarden toepassen.