Een baan vanuit angst of vanuit het hart?

Deze week kreeg ik mensen op mijn pad, die het over een andere boeg gaan gooien. Het werk dat ze doen, geeft geen voldoening meer of levert zoveel spanning op dat er een keuzemoment is ontstaan. Een mens kan lang in een vast stressvol patroon functioneren, maar op een gegeven moment is het echt genoeg. Fysieke en/of mentale klachten geven vaak seintjes af, dat er grenzen bereikt zijn. De kranten en tv-programma’s schenken niet voor niets veel aandacht aan burn-out, depressie en allerlei andere klachten veroorzaakt door voortdurende stress.

Een voorbeeld daarvan was een gesprek met een kennis vorig jaar. Ze vertelde dat ze zoveel bewondering had voor mij. Een tekening en een stukje over mijn workshop op Facebook straalden zoveel plezier uit, dat het haar aan het denken had gezet. Als verzorgster in een verpleeghuis wilde ze ook graag meer plezier hebben in haar werk. Door een lichamelijke klacht had ze tijdelijk andere werkzaamheden gedaan, maar zou ze haar eigenlijke taken weer gaan uitvoeren. De druk van “moeten” voelde ze weken van te voren al ontstaan. Ze wist bij voorbaat dat haar klacht terug zou komen. Maar wat moest ze anders?

Ik heb zelf twee grote keuzemomenten gehad in mijn leven. Het eerste moment kwam, toen ik geen vaste aanstelling kreeg op de basisschool waar ik jarenlang invalkracht was. Ik had het gevoel, dat ik daar recht op had na al die onregelmatige werkdagen. Na afwijzing besloot ik (na zacht aandringen van mensen uit mijn omgeving) toch door te gaan op een andere school ondanks onzekerheid en angst. Daar heb ik één van de mooiste werkperiodes gehad binnen het onderwijs. Het tweede was, dat ik bewust voor mijn gezin heb gekozen. Ik ervaarde zoveel stress door o.a. de hoeveelheid regels binnen het onderwijs, dat mijn kinderen de dupe werden. Rigoureus nam ik de beslissing om fulltime voor mijn gezin te gaan zorgen. Door die verandering werd er eigenlijk automatisch de weg vrijgemaakt voor andere mogelijkheden.

Mijn voorbeeld blijkt anderen te raken en te inspireren. Maar waarom blijft iemand dan in zijn eigen patroon en werk hangen? Ik hoor vaak dat geld de reden is, omdat dat veiligheid biedt. Andere redenen die ik hoor, zijn: Wat moet ik dan doen? Wat kan ik anders met mijn diploma? Al deze redenen zijn terug te voeren op angst. Zomaar stoppen met je werk geeft meestal het gevoel dat je tekort gaat komen. Voor hooggevoelige mensen heeft de angst ook vaak met onzekerheid en/of controleverlies te maken.

Voel jij de druk van je baan op je schouders? Ervaar jij een moeten bij je werk? Als je je hart volgt, welk werk maakt jou dan gelukkig? Een eerste stap zou kunnen zijn om naast je baan een leuke opleiding te doen die op dit moment bij je past. Die kan in de toekomst eventueel een andere baan opleveren of de start zijn van een eigen onderneming. Dan hoef je niet abrupt te stoppen met je werk, maar kun je geleidelijk en vol vertrouwen naar een nieuw keuzemoment toe werken.

De mensen die ik deze week tegenkwam, hebben naar hun hart geluisterd en het aangedurfd om nieuwe stappen te ondernemen ten aanzien van hun werk. Daar heb ik bewondering voor en ik besef weer hoe bijzonder mijn weg is geweest naar het mooie werk dat ik nu doe.

En wat ga jij doen? Doorgaan tot over je grenzen of rigoureus de knoop doorhakken?

 

Geschreven door:
Ellen van den Ende
Lotus: Praktijk voor massagetherapie

Geïnspireerd? Deel dit artikel met vrienden!
Share on Facebook
Facebook
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Pin on Pinterest
Pinterest
0Email this to someone
email

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en GooglePrivacy PolicyenServicevoorwaarden toepassen.