Als baby dobber je heerlijk in je moeders buik…naast je dobbert heel vertrouwd je tweelingbroertje of -zusje. Je hoort zijn of haar hartje kloppen en voelt elkaars bewegingen. Aangezien het bewustzijn al vanaf dag één ontwikkeld is, neem je volledig waar wat er in de baarmoeder gebeurt en worden deze ervaringen vastgelegd in je geheugen. De verbondenheid met je broertje of zusje is zó groot dat deze nog dieper gaat dan de band met je ouders.
Dan slaat het noodlot toe…je broertje of zusje met wie je samen ter wereld zou komen, komt binnen de eerste drie maanden van de zwangerschap plotseling te overlijden. De shock is groot voor jou, maar doordat je dat nog niet kunt verwerken komen de gevoelens van verdriet, machteloosheid en angst grotendeels in je onderbewustzijn terecht. Het lichaampje van je broertje of zusje kan worden opgenomen in het baarmoederslijmvlies, vergroeit in de placenta of kapselt zich in jouw lichaampje, zodat voor de buitenwereld vaak niet zichtbaar is geweest dat er een tweeling op komst was. Alleen jij weet het, héél diep van binnen.
Na negen maanden word je geboren en is er blijdschap om de komst van de nieuwe baby. Het kan zijn dat je een huilbaby bent, omdat je diep van binnen jouw broertje of zusje mist. Fysiek uiten de problemen zich vaak in spijsverteringsklachten of kunnen er vergroeiingen zijn in de buik of bij de geslachtsorganen. Ook kan het zijn dat je heel angstig bent en last hebt van verlatingsangst. Niemand begrijpt het en jij kunt het niet uiten, omdat je te klein bent om het te vertellen en de verlieservaring steeds meer naar de achtergrond en daarmee in het onderbewustzijn verdwijnt.
Je groeit verder op en je voelt je vaak eenzaam en soms zo maar verdrietig. Je hebt het gevoel het niet alleen te kunnen en klampt je vast aan mensen in jouw omgeving. Het kan zijn dat je soms zo maar paniekaanvallen krijgt die uit het niets lijken te komen. Dat zijn gevoelens die zo nu en dan uit het onderbewustzijn opborrelen en je onbewust herinneren aan de tijd in de baarmoeder.
Je wordt volwassen en je lijkt je draai in het leven maar niet te kunnen vinden. Onverklaarbare schuldgevoelens spelen je parten en doordat je het voorval in de baarmoeder inmiddels bent vergeten blijf je zoekende in het leven. Je zoekt het in reizen, extreme hobby’s of relaties maar ergens blijft er altijd het knagende gevoel dat je “het” niet kan vinden in het leven waardoor er een disbalans ontstaat. Ook kunnen er onverklaarbare depressieve gevoelens ontstaan doordat het diepe verdriet dat onbewust in jou leeft zijn weg naar buiten niet kan vinden.
Dan komt het moment dat je op zoek gaat ín jezelf en je meer in contact komt met jouw binnenwereld. Dan wéét je het weer en kan het gestolde verdriet zijn weg vinden in het nu en kun je alsnog het grote verdriet gaan verwerken. Gelukkig zijn er mensen die jou hiermee kunnen helpen, zodat uiteindelijk jouw broertje of zusje alsnog een plek krijgt in jouw leven en jij sterker en krachtiger wordt. De cirkel is daarmee weer rond.
Hetgeen hier boven beschreven staat is het fenomeen “vanishing twins”. Eén op de 8 zwangerschappen (!) begint als een meerling zwangerschap. Hiervan blijft maar 25% over als meerlingzwangerschap en wordt van de overige 75% de tweelinghelft binnen drie maanden afgestoten. Deze ervaring kan verstrekkende gevolgen hebben voor de overlevende tweelinghelft. Vroeger was het vaak niet bekend dat iemand zwanger was van een tweeling maar met de huidige apparatuur is dit al snel te zien. Het gebeurt regelmatig dat er met 6 weken zwangerschap twee embryootjes zichtbaar zijn en na drie maanden is er één verdwenen. Eenzaamheid, onverklaarbare schuldgevoelens én een onvervulbaar verlangen naar eenheid kunnen er het teken van zijn, dat je deel uitmaakte van een twee- of meerling die tijdens de zwangerschap overleed..
Wil je hier meer over lezen? Lees het boek “Het drama in de moederschoot”, geschreven door A. en B. Austermann.
Geschreven door: Nathasja Schadron
